آیا بارش‌های سیل‌آسا موجب کاهش ریزگردها می‌شود؟

نوع مقاله : دیدگاه‌ها

نویسنده

مربی پژوهش، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

چکیده

میزان کل ریزش­‌‌های جوی از اول مهر لغایت 1 اسفند سال آبی 98-97 بالغ بر 183 میلیمتر در سطح کشور بوده است که   نسبت به میانگین دوره­های  مشابه درازمدت ( 133 میلیمتر) 38 درصد افزایش و نسبت به سال آبی گذشته (62 میلیمتر) 195 درصد رشد نشان می­دهد (بی نام، 1397). بیشتر بارشهای مذکور بصورت سیلابی روی داده اند، بطور مثال تنها در منطقه ساحلی هندیجان، در طول 24 ساعت 120 میلیمتر بارش سیل آسا در آذرماه روی داده است.همچنین، بخشهای بزرگی از دشتهای سیلابی و رسوبی خوزستان تحت تاثیر سیلابهای رود زهره قرار داشته اند. هورهای شریفیه، منصوری و شاه حمزه (مشرعات ماهشهر) که در گذشته کانونهای اصلی ریزگرد بودند بواسطه این سیلابها آبگیری شدند و پس از آن پوشش گیاهی، بخصوص یکساله ها، رشد چشمگیری یافتند. سوال اساسی اینست که آیا با افزایش ناگهانی چنین بارشهای سنگینی، کانونهای ریزگرد مهار شده­اند؟ آیا روند تخریب خاک کاهش و تخریب اکوسیستم تخفیف یافته است؟ با این وجود، برنامه های مهار و تثبیت کانونهای ریزگرد چگونه باید پیش رود...

عنوان مقاله [English]

--

نویسنده [English]

  • Hamid Reza Abbasi
Senior Research Expert, Research Institute of Forests and Rangeland, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran
چکیده [English]

--

بی­‌نام، 1397. گزارش بارندگی روزانه به تفکیک حوضه­های آبریز درجه یک و درجه دو  ، دفتر مطالعات پایه، شرکت مدیریت منابع آب ایران، وزارت نیرو، 4 صفحه.
- سید اخلاقی، س.ج. ، محبی، ع.،1397. طرح جامع مهار کانونهای ریزگرد خوزستان، مطالعه اقتصادی-اجتماعی، گزارش فنی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، در دست چاپ.
-عباسی، ح.ر.، 1397. طرح جامع مهار کانون­های ریزگرد خوزستان، مطالعه فرسایش بادی، گزارش فنی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور ، در دست چاپ.
- عباسی، ح.ر.، خاکساریان، ف.، گوهردوست، آ. و گنجعلی، م.، 1396.  ویژگی­های ریخت­شناسی رسوبات بادی و بادهای فرسایندة دشت سیستان ، نشریه مدیریت بیابان، 10: 43-29.
-فیاض، م.، 1384. بررسی منشاء طوفانهای ماسه ای دشت سیستان با استفاده از اطلاعات دورسنجی، تحقیقات مرتع و بیابان ایران., 12 (1):, 41-62.