همکاری قارچ‌ها و باکتری‌ها در تجزیه زیستی آفت‌کش‌ها

با وجود منع یا محدودیت در مصرف آفت‌کش‌های کلردار در بسیاری از مناطق دنیا، هنوز در برخی مناطق آفت‌کش هگزاکلروسیکلوهگزان (HCH) استفاده شده و به‌دلیل سمیت و پایداری در طبیعت، سبب آسیب‌های زیست‌محیطی می‌شود. برخی از میکروارگانیسم‌ها از‌جمله قارچ‌ها و باکتری‌ها قادر به تجزیه برخی از ایزومرهای HCH در شرایط آزمایشگاهی هستند. در محیط‌های ناهمگن مانند خاک، عوامل متعدد زنده و غیر‌زنده بر توانایی میکروارگانیسم‌ها در تجزیه زیستی آفت‌کش‌ها از‌جمله CHC تأثیر دارند که می‌توان به پتانسیل اکسایش- کاهش، رطوبت، در دسترس بودن و پراکندگی مکانی مواد آلی برای رشد میکروارگانیسم‌های تجزیه‌کننده اشاره کرد. برخلاف باکتری‌ها، قارچ‌ها به‌دلیل داشتن ساختارهای لوله‌ای‌شکل (میسلیوم) به‌راحتی با محیط‌های ناهمگن سازگار می‌شوند و قادرند از طریق میسلیوم مواد غذایی را از مکان هایی که مقدار آنها زیاد است به مناطقی که کمبود آنها وجود دارد منتقل کنند. در محیط‌هایی تاهمگن مانند خاک، بیشتر قارچ‌ها و باکتری‌ها با هم مشاهده می‌شوند و در گردش مواد غذایی و سایر فرایندهای بیوژئوشیمیایی مانند تغییر زیستی مواد آلوده‌کننده آلی نقش دارند. در این گونه محیط‌ها، قارچ‌ها و باکتری‌ها برای دسترسی به مواد غذایی با هم رقابت دارند و بسته به نوع میکروارگانیسم و شرایط زیستگاه، واکنش اکولوژیک متقابل بین قارچ‌ها و باکتری‌ها با هم ممکن است خنثی، رقابتی، یا همکاری (هم‌سفرگی، یا همیاری) باشد. به‌عنوان‌مثال قارچ‌ها قادرند به شکل فعال هیدروکربن‌های آروماتیک را منتقل و باعث بالا رفتن میزان دسترسی زیستی آنها برای باکتری‌ها شوند.