بررسی گونه های مهاجم و خطرات تهاجمی و زیستی آنها برتنوع زیستی رویش‌های هیرکانی و معرفی گونه Ipomoea indica به عنوان گونه مهاجم برای اولین بار از ایران

نوع مقاله : دیدگاه‌ها

نویسندگان

1 مربی، باغ گیاه‌شناسی نوشهر، مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور، سازمان آموزش، تحقیقات و ترویج کشاورزی، نوشهر، ایران

2 استاد، مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

3 استادیار، باغ گیاه‌شناسی نوشهر، مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور، سازمان آموزش، تحقیقات و ترویج کشاورزی، نوشهر، ایران

چکیده

پایداری اکوسیستم‌ها بر مبنای تعادل و روابط طبیعی موجودات و محیط فیزیکی آن‌ها شکل گرفته و مرزهای حضور گونه‌ها بر اساس محدودیت‌های جغرافیایی و اکولوژیکی، نیازهای هرگونه، قدرت انتشار و رقابت با سایر گونه‌های دیگر تعیین می‌گردد. برخی از گونه‌ها فراتر از محدوده انتشار طبیعی و نرمال خود، به دلیل فعالیت‌های انسانی (خواسته یا ناخواسته) وارد اکوسیستمی غیر از محدوده پراکنش طبیعی گردیده و رفتار‌های متفاوتی در شرایط جدید از خود نشان می‌دهند و ممکن است قادر باشند در این زیستگاه جدید، توسعه یابند. بسیاری از این گونه‌ها خللی در زیستگاه جدید وارد نکرده و به عنوان یک گونه مهاجم ...

عنوان مقاله [English]

Investigation of invasive species and their biological hazards on the biodiversity of Hyrcanian species and introduction of Ipomoea indica as an invasive species for the first time from Iran

نویسندگان [English]

  • Tayyebeh Amini ٍٍEshkevari 1
  • Adel Jalili 2
  • Habib Zare 3
1 Senior Research Expert,, Botanical Garden of Nowshahr, Research Institute of Forests and Rangelands, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Nowshahr, Iran
2 Professor, Research Institute of Forests and Rangelands, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran
3 Assistant Prof., Botanical Garden of Nowshahr, Research Institute of Forests and Rangelands, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Nowshahr, Iran
- آخانی، ح.، 1397.  خبرگزاری جمهوری اسلامی، کد خبر: 82935719 ، https://www.irna.ir/news/82935719
- احمد زاده، ا.، 1376. تعیین بهترین شاخص مقاومت به خشکی در لاین های برگزیده ذرت. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران، 238 صفحه.
- پناهنده، م.، مروتی،م.، روانبخش، م. و جوان، ص.، 1398. مروری بر شناسایی و ارزیابی خطر زیست محیطی گونه‌های گیاهی مهاجم در اکوسیستمهای آبی(مطالعه موردی: گیاه سنبل آبی Water hyacintch). انسان و محیط زیست، 48: 91-79.
- ساجدی، س. و امینی راد، م.، 1393. نخستین گزارش علف هرز مهاجم Araujia از ایران. رستنیها، 15(1)74-71.
- مدنی، س. و روانبخش، م.، 1397. مروری بر وضعیت گیاهان مهاجم، مطالعه موردی پراکنش سنبل آبی در استان گیلان. انسان و محیط زیست،16(1): 129-138.
- ملکیان.م. و همامی، ر.، ۱۳۹۱. مبانی زیست­شناسی حفاظت. انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد، مشهد، 304صفحه.
-Amini, T., Zare, H. and Pakravan, M., 2003. Sida rhombifolia L. (Malvaceae), A new record for the flora of Iran. The Iranian Journal of Botany, 10(1):55-57.
-Andersen, Mark C., 2005.  Potential Applications of Population Viability Analysis to Risk Assessment for Invasive Species. Human and Ecological Risk Assessment, 11: 1083–1095.
-Branquart, E., 2007. Guidelines for environmental impact assessment and list classification of non-native organisms in Belgium, version 2.1.http://ias.biodiversity.be (Accessed 11March 2015).
-Keller, R. P., Lodge, D.M.  and  Finnoff, D. C., 2007.  Risk assessment for invasive species producesnet bioeconomic benefits. Proceedings of the National Academy of Sciences, 104: 203–207.
-Kowarik, I., 2010. Biologische Invasionen.  Neophyten und Neozoen in Mitteleuropa. 2., erweiterte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart Hohenheim, 492 pp (In Germany).
- Sajedi, S. and Amini Rad. M., 2014. first report of the invasive plant Araujia from Iran. Rostaniha, 15(1): 71-74.
-Spellman, D. L. and Gunn, C.R., 1976. Orrenia odorata and Araujia sericofera (Asclepiadaceae): Weeds in Citrus Groves. Castanea, 41(2): 139–148.
- Wilcove, D., Rothstein, D., Dubow, j., Phillips, A. and Losos Source, E., 1998. Quantifying Threats to Imperiled Species in the United States. BioScience, 48(8: 607-615.
-Williams, S., L. and Grosholz, E., 2008. The invasive species challenge in estuarine and coastal environments: marrying management and science. Estuaries and Coasts, 31:3-20.