زندگینامه شادروان استاد کریم جوانشیر خویی، ای دریغا که کریمان همه رفتند

در تاریخ منابع طبیعی ایران بعد از استاد کریم ساعی بنیانگذار علوم نوین منابع طبیعی، چهره‌ها و ستارگان درخشان علمی و اجرایی بسیاری راه آن مرد سترگ و دانشمند را ادامه دادند که جا دارد از استاد سید رضا حجازی، استاد غلامعلی بنان، استاد محمد حسین جزیره‌ای،  استاد سید محمد طباطبایی و صدها چهره شاخص دیگر یاد کنیم. در لابلای صفحات تو در توی تاریخ معاصر منابع طبیعی ایران، در دهه سی و چهل به یکی از چهره‌های ماندگار علمی کشور بر می‌خوریم که همنام استاد کریم ساعی بود.
براستی او که بود؟ از کجا آمده بود؟ و چگونه در قلوب کارمندان، کارشناسان، دانشجویان، استادان و مردم خوب و با صفای دورترین تا نزدیکترین روستاها و شهر‌های این آب و خاک جای گرفته بود؟ کلبه‌های روستائیان، چادرهای عشایر و صحرانشینان و حتی آلونک‌ها و کپرها و ده کوره‌های بین راه، اقامتگاه شبانه و نیز گوشه‌ای از کلاس‌های درس و بحث او بودند. با فروتنی خاص خود، پای صحبت همه می‌نشست، از دانستنی‌های افراد بومی درباره گیاهان منطقه و اسامی محلی آنها، درس می‌آموخت و در مورد حفظ و حراست از این گنجینه‌های طبیعی، به آنها  و دانشجویان آموزش می‌داد. او بزرگ زاده‌ای بود از خانواده‌ای با اصل و نسب، پارسایی که بر توسن نفس، لگام زده و تن را از قید تعلقات دنیوی رهانیده بود. آموزگاری که ترنم کلامش، زمزمه‌های محبت در گوش طفلان گریز پای بود و از زلال چشمه‌سار دانش و معرفتش جانهای تشنه را سیراب می‌نمود. او مردی است کامل و به تمام صفات و کمالات آراسته و از زمره انسانهای نمونه و دوران ساز زمانه ما و کسی که زندگی پر ثمرش میراث جاودان نسل بعدی این آب و خاک بود. او که قلبش آکنده از عشق، و نگاه پر فروغش به آینده بود، بیانی زیبا و کلامی فصیح  و قلمی شیوا داشت که از عمق وجودش بر سر زبان می‌آورد.