تغییر اقلیم و کاهش انتشار– از تعهد تا اقدام

نوع مقاله : ستون‌ها

نویسنده

سرمؤلف ارزیابی جهانی تغییر اقلیم، IPCC و برنده مشترک جایزه صلح نوبل در سال 2007 میلادی، عضو هیئت‌علمی و مشاور تغییر اقلیم- مجری تدوین استراتژیک «برنامه کلان تحقیقات تغییر اقلیم»

10.22092/irn.2025.134086

چکیده

مباحث مبنایی تغییر اقلیم بر دو محور استوار است: (1) منبع و منشأ (source) انتشار و (2) محل جذب (sink) گازهای انتشار‌یافته، به زبان ساده‌تر «چشمه» و «چاهک» مرتبط با گاز‌های گلخانه‌ای. مهم‌ترین شاخص در تغییر اقلیم، افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای است. بر‌اساس منابع علمی موجود، گرم‌شدن کره زمین ارتباط مستقیمی با افزایش گازهای گلخانه‌ای به‌ویژه دی‌اکسید‌کربن و متان دارد. هر اقدامی برای کاهش انتشار، یا جذب گازهای گلخانه‌ای، برای برنامه‌های استراتژیک تغییر اقلیم مطلوب است. معمولاً در متون الزام‌آور و مورد توافق در سطح بین‌المللی، کشورهایی که عامل اصلی انتشار هستند، به کاهش انتشار در بازه‌های زمانی مختلف متعهد شده‌اند. کنوانسیون تغییر اقلیم و پروتکل کیوتو نمونه‌ای از این توافقات هستند. موافقت‌نامه پاریس، که توسط رؤسای کشور‌ها مورد توافق قرار گرفت، نمونه کامل‌تر و دارای الزامات بیشتری است و برای کشورهای توسعه‌یافته و در‌حال‌توسعه ضرورت اجرا دارد.

عنوان مقاله [English]

Climate Change and Emission Reduction (Mitigation) - from Commitment to Action

نویسنده [English]

  • Mostafa Jafari
The Lead Author of IPCC; joint awarded of the Nobel Peace Prize in 2007; Member of Academic Board and Executive Director of the "Macro Plan of the Strategic Formulation of Climate Change Research"

مراجع

مدیر‌زاده، س.ع.، ناصری، م. و احدی، م.ص.، 1400. کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در بخش انرژی ایران مطابق با اهداف مرتبط با سیاست‌های کلان کشور. پژوهش‌های سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی انرژی، 7(3): 65-31.
طبیعت ایران
دوره 10، شماره 2 - شماره پیاپی 51
خرداد و تیر 1404
صفحه 90-91

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار