یک فراتحلیل جهانی به سرپرستی دانشمندان دانشگاه نیو ساوت ولز (New South Wales) سیدنی نشان میدهد ارگانیسمهای کوچک موجود در خاک بیابان با نام زیستپوسته (biocrusts) در حفظ منابع آب رو به کاهش جهان اهمیت زیادی دارند. طبق نظر دکتر دیوید الدریج (David Eldridge) استاد برجسته دانشکده محیطزیست دانشگاه نیوساوت ولز استرالیا زیستپوسته از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا مقدار زیادی از ازت و کربن خاکهای سطحی را تثبیت میکند و محیط مناسبی برای ارگانیسمهای خاک محسوب میشود. زیستپوسته، مجموعهای غنی از خزهها، گلسنگها، سیانوباکتریها و ارگانیسمهای میکروسکوپی مانند باکتریها و قارچها است که در سطح خاکهای مناطق خشک زندگی میکنند. سرزمینهای خشک، بزرگترین بیوم جهان هستند، اما هنوز درک اندکی از تأثیر زیستپوستهها بر چرخههای هیدرولوژیکی در مناطق خشک جهان داریم. طبق نتایج ایشان و همکارانش که در مجله معتبر Science چاپ شده، بررسی زیستپوسته و تأثیرات هیدرولوژیکی آنها میتواند تصویر دقیقتری از تأثیرات تغییر اقلیم بر اکوسیستمهای مناطق خشک داشته باشد و توان ما را برای مدیریت این اثرات بهبود بخشد. تأکید آنها بیشتر بر خاکهای مناطق خشک است، زیرا زیستپوستهها پوشش سطحی این خاکها هستند، به ویژه زمانی که خاک خشک است.
عنوان مقاله [English]
Tiny plants crucial for sustaining dwindling water supplies: Global analysis
نویسنده [English]
Seid Mohammad Reza Habibian
Assistant Prof., Fars Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, AREEO, ُShiraz, Iran
حبیبیان, سید محمد رضا. (1399). تجزیهوتحلیل جهانی: گیاهان کوچک و ریزاندام برای حفظ منابع آبی رو به کاهش بسیار حیاتی هستند. طبیعت ایران, 5(6), 127-127. doi: 10.22092/irn.2021.123369
MLA
سید محمد رضا حبیبیان. "تجزیهوتحلیل جهانی: گیاهان کوچک و ریزاندام برای حفظ منابع آبی رو به کاهش بسیار حیاتی هستند". طبیعت ایران, 5, 6, 1399, 127-127. doi: 10.22092/irn.2021.123369
HARVARD
حبیبیان, سید محمد رضا. (1399). 'تجزیهوتحلیل جهانی: گیاهان کوچک و ریزاندام برای حفظ منابع آبی رو به کاهش بسیار حیاتی هستند', طبیعت ایران, 5(6), pp. 127-127. doi: 10.22092/irn.2021.123369
VANCOUVER
حبیبیان, سید محمد رضا. تجزیهوتحلیل جهانی: گیاهان کوچک و ریزاندام برای حفظ منابع آبی رو به کاهش بسیار حیاتی هستند. طبیعت ایران, 1399; 5(6): 127-127. doi: 10.22092/irn.2021.123369