%0 Journal Article %T رفتارهای دگرآسیبی (آللوپاتی) در گونه‌های تاغ و درمنه دشتی و اثرات آن‌ها بر پوشش گیاهی %J طبیعت ایران %I مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور %Z 2538-4880 %A باغستانی میبدی, ناصر %A زارع‌کیا, صدیقه %D 2017 %\ 11/22/2017 %V 2 %N 5 %P 60-65 %! رفتارهای دگرآسیبی (آللوپاتی) در گونه‌های تاغ و درمنه دشتی و اثرات آن‌ها بر پوشش گیاهی %K تاغ %K درمنه %K دگرآسیبی %K بیابان %K استپ %R 10.22092/irn.2017.113624 %X دگرآسیبی (Allelopathy) به اثر متقابل گیاهان توسط مواد شیمیایی خروجی از آنها بر روی یکدیگر اتلاق می‌شود که بر شیوه‌های رفتاری جوامع گیاهی و میزان عملکرد آنها موثرند. گیاهان دگرآسیب با ترشح مواد شیمیایی باعث کاهش تنوع و انبوهی گیاهان در زیر تاج خود نسبت به فضای باز مجاور می‌شوند. اثر دگرآسیبی گیاهان بر یکدیگر یکی از دغدغه‌های مهم در اصلاح و احیای مراتع بوده که در امر مرتعکاری در سطح مراتع کشور کمتر مورد توجه قرار گرفته‌است. در این بررسی به خصوصیات دگرآسیبی گیاهان تاغ و درمنه دشتی که اولی از درختچه‌های بارز در امر احیا بیولوژیکی مناطق بیابانی و حاشیه کویر و دومی از بوته‌های غالب در مراتع استپی کشور هستند، پرداخته شده‌است. مرور مشاهدات صحرایی و مرور نوشتارهای علمی موجود پایه بحث و نتیجه‌گیری در این موضوع بوده‌است. بر اساس نتایج حاصله احتمال می‌رود که در عرصه‌های تاغکاری شده، رشد و گسترش دیگر گیاهان چندان موفقیتی در برنداشته باشد. از طرف دیگر وارد کردن درختچه‌های تاغ به عنوان بادشکن و یا گیاه مورد استفاده برای دام (ایجاد مرتع مشجر) در ترکیب گیاهی با گونه غالب درمنه دشتی موفقیت‌آمیز به نظر نمی‌رسد. زیرا ممکن است گونه درمنه دشتی در این اراضی با اثرات بازدارندگی خود بر گسترش گونه تاغ به عنوان گیاه همراه در ترکیب پوشش گیاهی مراتع مناطق استپی ممانعت بعمل آورد. اظهار نظرقطعی پیرامون دیدگاه ارائه شده مستلزم ادامه پژوهش در این زمینه می‌باشد. %U https://irannature.areeo.ac.ir/article_113624_83ff7c282369ddad874ef1b005f848e5.pdf