پژوهشگر، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
10.22092/irn.2023.130363
چکیده
روند کاهش گاز دیاکسیدکربن، کندتر از سرعت انتشار گازهای گلخانه‌ای در اتمسفر است. احیای پوشش گیاهی اراضی خشک و بیابانی، یک راهکار مؤثر برای جذب و کاهش دیاکسیدکربن اتمسفر است. گروهی از دانشمندان معتقدند، با بهبود سلامت خاک، اکوسیستم‌های خشک به محل ذخیره کربن تبدیل می‌شوند. با مهندسی ایدئال و با ترکیبی مؤثر از برهم‌کنش میکروارگانیسم‌ها، گیاهان و نوع خاک منطقه، فرایندهای بیوژئوشیمیایی را به‌طور طبیعی تسهیل می‌کنند و نرخ فتوسنتز، زی‌توده ریشه گیاهان، تولید اکسالات و کربنات‌ها در خاک افزایش می‌یابد. در این روش از گیاهان سازگار با خشکی، که اکسالات تولید می‌کنند، استفاده می‌شود. برخی از میکروب‌های خاک از اکسالات‌ها به‌عنوان تنها منبع کربن خود استفاده می‌کنند و مولکول‌های کربنات را در خاک دفع می‌کنند. کربنات‌ها معمولاً به سرعت تجزیه می‌شوند، اما اگر این سیستم‌های میکروبی- گیاهی در خاک‌های قلیایی و غنی از کلسیم رشد کنند، کربنات‌ها با کلسیم واکنش داده و رسوبات پایدار کربنات کلسیم را تشکیل می‌دهند.
عنوان مقاله [English]
We could sequester CO2 by re-greening' arid lands, plant scientists say
)