در دهههای گذشته از روشهای مختلفی برای مبارزه با بیابانزایی استفاده شده است که میتوان به گیاهان بادشکن و جنگل‌کاری در نواحی خشک به منظور کاهش فرسایش خاک و تثبیت تپههای شنی اشاره کرد. اگر چه کاشتن گیاهان میتواند باعث تثبیت شنهای روان و مانع گسترش بیابانزایی شود اما باد قادر است ذرات خاک حدفاصل پوشش گیاهی را جابه‌جا کند.
پوستههای زیستی یکی از روشهایی است که در مناطق بیابانی برای تثبیت خاک و شنهای روان و ممانعت از گسترش پدیده بیابانزایی استفاده شده است. پوستههای زیستی، که به اسامی دیگری مانند پوستههای میکروبیوتیک، میکروفیتیک و یا کریپتوگامیگ نیز خوانده میشوند، چند میلی‌متر بالایی سطح خاک را میپوشانند. پوستههای زیستی خاک در نواحی خشک و نیمه‌خشک وجود داشته و حدفاصل بین پوشش گیاهی تنک این نواحی را پر میکنند. پوستههای زیستی از موجودات مختلف مانند سیانوباکترها، قارچها، جلبکها، گلسنگها، خزه‌ها و سرخسها تشکیل شدهاند.
عنوان مقاله [English]
Spray bacteria on the desert to halt its spread
نویسنده [English]
Maryam Teimouri
Assistant Prof., Research Institute of Forests and Rangelands, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Tehran, Iran
)