تغییر اقلیم در جریان است و افزایش متوسط درجه حرارت مهمترین شاخص آن است. همزمان در دهه گذشته، ایران وارد یک دوره سخت خشکسالی شده است. تأثیر افزایش درجه حرارت و ظهور دوره خشکسالی در طبیعت ایران باعث شده که متغیر استرس جای خود را به متغیر تخریب بدهد. اکوسیستمهای بیابانی، استپی و نیمهاستپی ایران اکوسیستمهای برآمده از حاکمیت استرس هستند. کندی رشد، تولید زیتوده کم و مقاوم به خشکی و شوری از ویژگیهای این نوع اکوسیستمها است. با توجه به شدت یافتن فرایند تغییر اقلیم، کمبود رطوبت و افزایش درجه حرارت در این رویشگاهها، کمبود منابع از متغیر استرس به متغیر تخریب تغییر ماهیت داده است. یعنی گیاهان، جانوران و اکوسیستم با پدیده زوال روبرو هستند. تعریف استرس در منابع یعنی کمبود یک یا چند عنصر و منابع مورد نیاز گیاه بهحدی که گیاه برای رویش خود نیازمند اتخاذ یک روش محافظهکارانه باشد. روشی که تمامی گیاهان و جانوران مناطق خشک آنرا تجربه میکنند...
خشکسالی و کم آبی در ایران یک واقیت اقلیمی است و با توجه به روند روز افزون نیاز بخشهای مختلف به آب، مشکل کم آبی در سالهای آینده حادتر نیز خواهد شد. بر اساس گزارش موسسه بینالمللی مدیریت آب (IWMI) ، کشور ایران برای حفظ وضع فعلی خود تا سال 2025 باید بتواند 112% به منابع آب قابل استحصال خود بیفزاید. از آنجاییکه این امر امکانپذیر نیست، راهکارهای مؤثر و عملی، استفاده بهینه و صرفهجویی در مصرف آب کشاورزی خواهد بود...
جنگلهای ایران گنجینه ای از دانشهای مرتبط با جنگل هستند. در بخش اول این دیدگاه به تشریح ویژگیهای سیستمهای سنتی و سیستمهای علمی در دانشهای مرتبط با جنگل پرداخته شد. در این نوشتار سعی میشود بهمنظور ارزیابی بهتر، این دو سیستم با استفاده از رودروریی مؤلفهها و ویژگیهای آنها با یکدیگر مقایسه شوند. دستاورد چنین مقایسهای میتواند به مشخص کردن خلأها یا تعیین نقاط قوت هر یک از سیستمها کمک شایانی نماید...
--
امروزه موضوع تغییر کاربری اراضی ملی در ایران، به یکی از مسائل اساسی مدیریتی تبدیل شده است . تشکیل بیش از 30 هزار فقره پرونده تخریب اراضی ملی گواه این مدعاست. اشکال مختلف تخریب، تبدیل اراضی ملی به کشاورزی، ایجاد معادن، اجرای طرحهای عمرانی، چرای بی رویه دام، آتش سوزی و... را شامل میگردند. اثرات این تخریب کاهش یا از بین رفتن خدمات محیط زیستی از قبیل خدمات بهداشتی و کنترل آفات زراعی، اقلیمی، تنوع زیستی، خدمات آب شناختی و خاک میباشد...
حدود 35 سال است که از گلسنگها به عنوان "شناساگرهای زیستی" (Bioindicators) جهت تشخیص میزان آلودگیهای محیطی استفاده میگردد. "شناساگری زیستی" (Bioindication) روشی است که با استفاده از آن ضمن بررسی جمعیت، عملکرد و یا وضعیت زیستی یک گونه یا گروهی از گونههای جانداران در یک اکوسیستم، میتوان وضعیت کیفی محیط زیست آنها را مشخص نمود. از گلسنگها به منظور مشاهده تغییر میزان آلودگیهای محیطی با استفاده از شناساگرهای زیستی در یک محدوده زمانی یا "دیدهبانی زیستی" (Biomonitoring) نیز استفاده میشود. در حال حاضر تعیین کیفیت هوا، اندازهگیری میزان آلودگی ناشی از فلزات در محیط، تشخیص وضعیت حفاظت از جنگلها و تخمین میزان آسیب دیدگی لایه اوزن در هر منطقه، با استفاده از گلسنگها امکانپذیر است.
آویشن دنایی ترکیبات فنلی بالا مانند تیمول و کارواکرول دارد که در صنایع مختلف غذایی و دارویی مورد استفاده میباشد. متحمل بودن به شرایط سخت محیطی، از جمله کم آبی، سرما و قابلیت تولید در زمینهای کم بازده اکثر استانهای کشور، نشان دهنده اهمیت تولید این گیاه به لحاظ اکولوژیکی میباشد. انحصاری بودن، امکان جایگزینی آن با گونهی غیر بومی (آویشن باغی) و امکان گسترش تولید و صادرات در راستای اقتصاد مقاومتی، آویشن دنایی را یکی از با اهمیتترین گیاهان دارویی ایران قرار داده است. به منظور دستیابی به بالاترین عملکرد سرشاخه گلدار، بیشترین درصد و عملکرد اسانس و در کل تولید گیاهان با کیفیت بالا و ترکیبات فنولی مطلوب، تاثیر مقادیر مختلف کود شیمیایی پر مصرف، کود دامی پوسیده و تلفیقی از کودهای شیمیایی و دامی بر کمیت و کیفیت آویشن دنایی در سالهای1387 تا 1388 در موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور (ایستگاه البرز کرج) بررسی شد. نتایج سال اول نشان داد که برای داشتن درصد و عملکرد اسانس بالا، ترکیب مناسبی از کودهای دامی و شیمیایی قابل توصیه است. نتایج سال دوم آزمایش نشان داد که حداکثر درصد و عملکرد اسانس مربوط به مخلوط 25 تن در هکتار کود دامی و 60، 48 و 60 کیلوگرم در هکتار اوره، فسفات آمونیوم و اکسید پتاسیم بود. تاثیرگذاری بیشتر کود دامی بر درصد اسانس، عملکرد اسانس و درصد تیمول در سال دوم مشهود بود. بنابراین از آنجایی که در خاکهای فقیر ایران برای تولید اقتصادی گیاه، نیاز به تقویت خاک میباشد، برای رسیدن به حداکثر عملکرد اسانس، استفاده از 40 تن در هکتار کود دامی یا مصرف حدود 50 الی 60 کیلوگرم از کودهای شیمیایی پرمصرف به همراه 25 تن کود دامی کاملا پوسیده توصیه میشود.
Thymus daenensis has high phenolic compounds such as thymol and carvacrol, used in various food and pharmaceutical industries. Tolerance to severe environmental conditions including water deficit and cold stress, as well as production capacity in low-efficiency areas of most of the country's provinces indicate the importance of producing this plant ecologically. Thymus daenensis is an endemic species and the possibility of replacing it with a non-native species and expanding production and exports in line with the resistance economy has made Thymus daenensis as one of the most important medicinal plants in Iran. In order to achieve the highest shoot yield, the highest essential oil percentage and yield, and totally, production of high quality plants and favorable phenolic compounds, the effects of different amounts of fertilizer, manure and chemical fertilizers and a combination of them were studied on the quantity and quality of Thymus daenensis L. during 2008 to 2009 in the Research Institute of Forest and Rangelands (Alborz station). The results of the first year showed that a good combination of manure and chemical fertilizers could be recommended to have a high essential oil percentage and yield. The results of the second year of the experiment showed that the maximum essential oil percentage and yield belonged to a combination of 25 tons per hectare manure and 60, 48 and 60 kg ha-1 of nitrogen, ammonium phosphate, and potassium oxide. The higher effect of manure on essential oil content, essential oil yield, and thymol percentage was evident in the second year. Therefore, to achieve the maximum essential oil yield, the use of 40 tons per hectare of manure or consumption of about 50 to 60 kg ha-1 of chemical fertilizer with 25 tons of completely rotted manure could be recommended.
مساحتی معادل 349254 هکتار از مساحت دشت خوزستان منشاء کانونهای تولید گرد و غبار است. این مناطق شامل 7 محدوده مشخص است که عبارتند از: جنوب غرب هویزه، شمال و شرق خرمشهر، شرق اهواز، جنوب و جنوب شرق اهواز، محدوده بندر امام به امیدیه، محدوده ماهشهر به هندیجان، شرق هندیجان. هدف از این تحقیق معرفی گونههای گیاهی بومی منطقه با امید به استفاده از این دسته از گیاهان سازگار با شرایط پراسترس شوری و کمآبی منطقه است. مشاهدات نشان داد، منطقه مورد مطالعه به علت قرار داشتن در دشت هموار و پوشیده شده از رسوبات ریزدانه به نسبت یکنواخت یا شنزارها و نداشتن شیبهای جغرافیایی از غنای گونهای چندانی برخوردار نمیباشد. اما وجود تغییرات زیاد در خصوصیات خاک و فعالیتهای انسانی عامل اصلی گوناگونی پوشش در نقاط مختلف این دشت است. پوشش گیاهی منطقه شامل چهار تیپ رویشی گیاهان تالابی، نمپسندان شورروی، گیاهان شورپسند خشکیزی و گیاهان شندوست میباشد. گیاهانی مانند شورگز محلی، سریم، اشنان، آتریپلکس و چمن شور گونههای مناسب و سازگار با شرایط اقلیمی و خاکی منطقه هستند.
The area of dust sources in Khuzestan Plain is 349254 hectares, including seven distinct regions: south west of Hovizeh, north east of Khoramshahr, east of Ahvaz, south and south east of Ahvaz, Bandare Emam to Omidieh, Mahshahr to Hendijan, and east of Hendijan. This research was aimed to introduce the native species of the study area to be planted under saline and water deficit conditions. Based on observations, the species richness of the study area is poor due to the characteristics of the Khuzestan plain, covered with fine sediments. However, changes in soil properties and human activities is the main factor of vegetation variety in different parts of the plain. The vegetation cover of the study area includes four types: wetland species, hygrophytes, terrestrial halophytes and psammophytes. Tamarix passerinoides, Lycium depressum, Seidlitzia rosmarinus, Atriplex leucoclada could be recommended as the species adapted to the climate and soil of the study area.
درخت سرو (Cupressus sempervirens) در ایران با سه واریته مشخص بهصورت بومی رویش دارد. واریته سرو شیراز درختی مرتفع، همیشه سبز با شاخههای راست و بالارونده، با تاجی ستونی، واریته سرو ناز تاجی کله قندی کشیده و واریته زربین تاج هرمی بلند دارد، اگرچه رویشگاههای طبیعی سرو در استانهای مازندران، گلستان، گیلان، فارس و کهگیلویه و بویر احمد وجود دارد ولی به پاس زیبایی و نگاههای فرهنگی که بر گونه سرو وجود دارد کاشت آن از قرنها پیش و بهطور بسیار گسترده طی 50 سال گذشته تقریباً در تمامی استانهای کشور مرسوم شده است. از واریتههای سرو پایههای متعدد کهنسال بهطور عمده در استانهای فارس و یزد و به تعداد کمتر در استانهای سیستان و بلوچستان، اصفهان، کرمان، قم و کهگیلویه و بویراحمد شناسایی شده است. بررسی انجام شده تا سال 1395 نشان از حضور حدود 100 پایه کهنسال از این گونه در کشور دارد که از این تعداد 56 پایه بازدید و اطلاعات و ویژگیهای آنها ثبت شده است و در مجموع در 10 استان کشور حضور پایههای کهنسال آن گزارش شده است. در این مقاله پایههای کهنسال آن در هفت استان معرفی میشود. بهیقین در ادامه شناسایی درختان کهنسال در استانهای بیشتری پایههای آن شناسایی و در شمارههای بعد معرفی خواهند شد. تا کنون استان فارس با 22 پایه سرو کهنسال بیشترین فراوانی را دارد. مسنترین سرو کهنسال ایران سرو ابرقو با 4000 سال سن و بعد از آن سروهای سنگان و گوشه با حدود 3000 سال سن قرار دارند.
Cupressus sempervirens is native to Iran with three definite varieties. Pyramidal Italian cypress (Cupressus sempervirens L.var. fastigiata) is tall, evergreen with straight shoots, rising branches, and cylindrical crown. Cupressus sempervirens L.var. cereiformis has a cone-shaped crown but in horizontal cypress (Cupressus sempervirens L.var. horizontalis) the crown is long with a pyramidal shape. Cypress natural habitats are observed in Mazandran, Golestan, Gilan, Fars and Kohgiloye va Boyerahmad provinces. Over the past fifty years, they have been common in other parts of Iran because of their beauty and cultural reasons. There are many long-lived cypress individuals, mostly in Fars and Yazd provinces and to a less extent in Sistan va Balochestan, Isfahan, Kerman, Qom and Kohgiloye va Boyerahmad provinces. It is estimated there is about 100 long-lived cypress trees in Iran of which 56 trees have been studied to record their characteristics. These long long-lived cypress individuals have been recorded in 10 provinces, among which seven are described in this paper. It is expected to identify more long-lived cypress trees in future in other provinces, introduced in the next issues. The most numbers of long-lived cypress trees have been recorded in Fars province (22 individuals). Abarkooh cypress is the oldest long-lived cypress (4000 years old), followed by Sangan and Gooshe cypress (almost 3000 years old).
بروز تغییرات آبوهوایی و تاثیرات آن بر جریانات آب سطحی و منابع آب زیر زمینی به همراه مدیریت نامناسب منابع آبی موجب شده، آسیبپذیری جوامع از این تغییرات افزایش یابد. این امرسبب شده است. تاکنون راهبردها وراهکارهای مختلفی در زمینه کاهش اثرات خشکسالی ارائه شود. از اینرو گذشته از اصلاح روشهای مدیریت منابع آبی، ارتقای تابآوری نیز به عنوان یک راهکار جدید و موفق در کاهش اثرات زیانبار خشکسالی مطرح است. امروزه به باور بسیاری از متخصصان و صاحبنظران ،میتوان با تابآورسازی جوامع ، به مدیریت مناسب خشکسالی در کشور کمک نمود. طی سالیان اخیر، خشکسالی، خسارات زیادی را بر پیکره اقتصادی کشور بویژه بخش کشاورزی وارد ساخته و به طرز چشمگیری، دارائیها و سرمایههای معیشتی بهرهبرداران روستایی و کشاورزی را دستخوش تخریب و تهدید نموده است. این امر بهتدریج توان سازگاری و تابآوری افراد، خانوارها و اجتماعات محلی را برای امرار معاش و حفاظت از دستاوردهای معیشتی آنان کاهش داده است. این مقاله در تلاش است ابعاد و زوایای علمی تابآوری جوامع را در مواجهه با شرایط خشکسالی روشن نماید.
The occurrence of climate change and its effects on surface water and groundwater resources along with inappropriate management of water resources have increased the vulnerability of communities. This has resulted in different strategies to reduce the effects of drought. Therefore, beyond the modification of water resources management methods, improvement of resilience is also considered as a new and successful solution to reduce the adverse effects of drought. Today, according to many experts, the resilience of communities can help in the proper management of drought in the country. In recent years, drought has caused a lot of damage to the economic structure of the country, especially the agricultural sector, and has dramatically damaged and threatened the assets and livelihoods of rural and agricultural beneficiaries. This has gradually reduced the ability of adaptation and resilience of individuals, households and local communities for livelihood. This paper tries to clarify the dimensions and scientific aspects of communities’ resilience in the face of drought conditions.
گفتوگوی چالشی این شماره نشریه «طبیعت ایران» درباره چالشهای مدیریت مراتع ایران و راهکارهای خروج از آنها است. میهمانان این گفتوگو آقایان دکتر حسین ارزانی، عضو هیئتعلمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، مهندس عبادالله ابوالحسننیا و مهندس جواد مقیمی، کارشناسان پیشکسوت بازنشسته و مجرب سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور و مهندس محمد فیاض، رئیس بخش تحقیقات مرتع و عضو هیئتعلمی مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور هستند. این گفتگو توسط دبیر تخصصی بخش «گفتگوهای چالشی» نشریه طبیعت ایران، آقای دکتر احمد رحمانی، انجام شده است. ازنظر کارشناسان منابع طبیعی، پوشش گیاهی مراتع کشور روندی تخریبی داشته و توان اکولوژیک آن رو به کاهش است. ازاینرو بررسی ابعاد مختلف این روند و آسیبشناسی آن توسط کارشناسان مربوطه و ارائه راهکارهای لازم به مراکز تصمیمگیری و برنامهریزی نظام، امری ضروری بهنظر میرسد. بررسی این موضوع در گفتوگوی کارشناسی با توجه به ابعاد و پیچیدگی آن حکایت از ضرورت تداوم بحث و تبادل نظر کارشناسی در نشستهای علمی دیگر دارد. طبیعت ایران: چالشهای اساسی مدیریت مراتع ایران چیست؟ چرا روند تخریب مراتع کشور سیر صعودی دارد؟ آیا مشکلات مربوط به قوانین موجود است یا اجرای قوانین؟ یا این وضعیت پیامد مسائل دیگری است؟
ماندابها نواحی هستند که بصورت دایمی و یا دورهای توسط آب پوشانده و یا از آب غوطهور میشوند. انواع متفاوت ماندابها توسط شرایط هیدرولوژی و توپوگرافیکی بوجودآمدهاند. استان لرستان با وسعتی حدود 28323کیلومتر مربع، به علت وجود رودخانه ها، جویبارها، چشمه سارهای متعدد و پراکنده کوچک و بزرگ، دائمی و غیردائمی زمینه را برای شکل گیری رویشگاههای ماندابی فراهم نموده است. سراب روستای سراب نیلوفر(چنگایی) یکی از ماندابهای دایمی بوده که به صورت استخر وسیعی مملو از گلهای نیلوفر است. از سال 1380 تا 1395 سراب نیلوفر مورد مطالعه و بازدید قرار داشته و بر اساس معیارهای IUCN نیلوفر آبی زرد در ایران به عنوان گونهای در بحران انقراض محسوب میشود. مهمترین عامل تهدید کننده این گونه، رهاسازی فاضلاب به درون سراب می باشد که موجب نابودی و حذف تدریجی آن گردیده است. در سالهای اخیر مشاهده میگردد که گونههای مهاجمی مثل Phragmites australis (نی)، Sparganium erectum و Sorghum halepense (چاییر) رویشگاه گلهای نیلوفر را تهدید میکنند و حضور گونههای طبیعی منطقه را تحت تاثیر قرار داده اند.
Wetlands are areas that are permanent or periodically covered by water or immersed in water. Differenttypes of wetlands have been created by hydrological and topographical conditions. Lorestan provincewith an area of 28323 sq. Km, due to the existence of rivers, streams, springs, small and large,permanent and non- permanent, has provided a ground for the formation of wetland habitats. Thespringhead of Sarab Niloufar (Chenghai) village is in the form of a large pond, containing yellow waterlily. Sarab Niloofar has been studied during 2001 to 2017, visited regularly and evaluated based onIUCN criteria. This species is considered as threatened species. The most important threat for thisspecies, is the discharge of sewage into the springhead that has caused the destruction and gradualelimination of it. In recent years, it has been observed that aggressive species like as Phragmitisaustralis, Sperganium erectum and Sorghum halepense threaten the habitat of Nuphar lutea and thepresence of species specific to the fresh and clear waters of the region have affected.
سراب نیلوفردر 22 کیلومتری جاده اصلی کرمانشاه به کوزران در غرب شهرستان کرمانشاه واقع شدهو یکی از تفرجگاههای زیبای استان کرمانشاه است که بهعنوان پنجاه و پنجمین اثر طبیعی ملی در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفته است. وجه تسمیه آن بهدلیل وجود گونهی بسیار زیبای نیلوفر زرد (Nupharlutea)به حالت شناور و غوطهور بهصورت انبوه میباشد. این مطالعه براساس روش مرسوم مطالعات تاکسونومی منطقهای بامراجعه میدانی در طی سالهای 1390 الی 1395 در رویشگاههای آبی استان کرمانشاه انجام گرفت.در اثر کمبود بارشها، حفر چاههای غیرمجاز و کشت گیاهان آبدوست در اطراف سراب نیلوفر، از سال 1390 نشانههایی از خشک شدن این سراب پدیدار شد تا اینکه در سال 1394 بهطور کامل خشک شد وگلهای نیلوفر زرد دچار آسیب جدی شدند. گزارشهای ارسالی و بازدیدهای مکرر زیستگاه آنها، نشان از حذف این گونه در منطقه دارد بهطوریکه حتی یک پایه از آنها مشاهده نشد. بهطوری که پس از احیای مجدد تالاب، پایهای از نیلوفر در آن نرویید. لذا بر اساس معیارهای اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) با توجه به سطح اشغال برآورد شده و منفک و مجزا بودن رویشگاه گونه، نیلوفر زرد در ایران گونهای در بحران انقراض محسوب میشود.
Sarab-e Nilufar is located 22 km away from Kermanshah main road to Koozaran on the west sideof Kermanshah city and is one of the most beautiful promenades in Kermanshah province, which isconsidered to be the fifty fifth natural relic of the National Heritage List in Iran. Its appellation wasdue to the existence of a beautiful yellow flower waterlily (Nuphar lutea) with massively formed offloating and immersion. This study was carried out based on conventional method of regional taxonomicstudies with field visits during 2011-2016 in Kermanshah province. Due to the lack of rainfall, drillingunauthorized wells and the cultivation of hydrophilic plants around the spring, waterlily faced since2011 some signs of drying of spring appeared and finally it was completely dried in 2015 and flowers ofyellow waterlilyfaced serious damage. The reports and frequent visits to their habitats showed that theyhave been disappeared. In other words, since the year 1394 when the spring was dried and revivedagain, the plant did not re-appeared any more. So, based on the criteria of the International Union forConservation of Nature (IUCN), considering the extent of occurrence and the area of occupancy andthe population size, the yellow waterlily is considered as critically endangered in Iran.
تدوین و انتشار زندگینامه نخبگان و افرادی که در موضوع و رشته علمی خاصی تأثیرگذار بودهاند، خود بخشی از تاریخ و سرگذشت هر کشور و آن رشته علمی میباشد که خوشبختانه نشریه طبیعت ایران در رابطه با نخبگان علوم منابع طبیعی این مهم را برای اولین بار در کشور تحقق بخشیده است. تهیه زندگینامه بزرگان در زمانی که امکان دسترسی به خود ایشان فراهم بوده و مطالب از زبان خودشان بیان شود، شیرینی و لطف دوچندانی دارد و همچنین قابل استنادتر برای علاقمندان و پژوهشگران خواهد بود. حضور اینجانب در اداره منابع طبیعی شهرستان کرج به عنوان کارشناس مسؤول بخش فنی (مرتع، بیابان و جنگل) در دههی ۱۳۸۰، این توفیق را برایم حاصل نمود تا با یکی از اساتید و بزرگان منابع طبیعی ایران، آقای دکتر محمدطاهر نظامی به واسطه بازدیدهای علمی که برای دانشجویانشان از مراتع و عرصههای بیابانی شهرستان کرج ترتیب میدادند، آشنا شوم. مصاحبت و دوستی با ایشان موهبتی برای اینجانب بود تا نسبت به تاریخ و سرگذشت بخشی از تاریخ تشکیلات منابع طبیعی کشور آگاهی یابم. به همین واسطه از ایشان درخواست شد تا زندگینامه خودشان را به قلم خود تنظیم و تدوین نمایند. لذا مطالبی که در پی میآید به قلم خود استاد تنظیم و سعی شد تا با توجه به برخی از اسناد و مدارک بخشهایی از آن تکمیل گردد...
Silene parrowiana گونهای علفی چند ساله از تیره میخک است. این گونه انحصاری ایران (استان کرمانشاه) است. رویشگاه این گونه در شرق و شمال شرق شهرکرمانشاه در دیواره های صخره ای رشته کوه های پرآو از بیستون تا نزدیک میانراهان استان کرمانشاه میباشد. در قالب طرح تعیین جایگاه حفاظتی گیاهان و اکوسیستمهای ایران، بر اساس شیوه نامه اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) و با استفاده از سه معیار میزان حضور، سطح تحت اشغال و اندازه جمعیت، جایگاه حفاظتی این گونه تعیین گردید. سطح تحت اشغال(AOO) گونه Silene parrowiana، با بازدیدهای صحرایی و استقرار پلات در رویشگاههای آن، 24/0 کیلومتر مربع و میزان حضور گونه در محدوده انتشار آن (EOO) با استفاده از نرم افزار ژئوکت، 6/11 کیلومتر مربع برآورد گردید که در طبقه در بحران انقراض (CR) قرار میگیرد. با توجه به اهمیت حفظ گونه های انحصاری و در حال انقراض، اعلام رویشگاه حفاظت شده در محدوده حضور گونه، جمعآوری بذر گیاه و نگهداری در بانک ژن منابع طبیعی و پژوهش در زمینه روشهای احیای گونه در رویشگاه اصلی یا کاشت آن در باغهای گیاه شناسی ضروری به نظر می رسد.
Silene parrowiana is a perennial herbaceous species, belonging to the Caryophyllaceae family. This species isa local endemic species in Kermanshah province, west of Iran. The habitat of this species is located in the Nand NE of Kermanshah city in the rocky slopes of Parrow Mountain from Bisotun to Mianrahan. Based on IUCNguidelines, three criteria were used to evaluate the status of this species: Extent of occurrence (EOO), Area ofoccupancy (AOO) and size of populations. Based on field studies and plot sampling, Silene parrowiana occupiesan area of 0.24 Km2. The extent of occurrence was estimated to be 11.6 Km2 using GeoCAT software (geocat.kew.org). According to our results, Silene parrowiana is defined as a critically endangered (CR) species. Giventhe importance of conserving endemic and endangered species, it seems necessary to define its natural habitatareas as protected habitats as well as storing its seeds in the natural resources gene bank and doing research onthe rehabilitation methods of the species or planting it in botanical gardens.
سنجش از دور (Remote sensing) یکی از شاخههای مهم علم جغرافیا است که به سرعت در حال گسترش است، بهنحویکه امروزه، بهرهگیری از این علم در پاسخگویی به برخی پرسشها و رفع بعضی مشکلها در علوم مختلف اجتنابناپذیر شده است. توسعه روزافزون این شاخه پراهمیت از علم جغرافیا باعث شده تا با استفاده از دستاوردهای ارزشمند آن، نه تنها بتوان به شناخت جنبههایی ناشناخته از دنیای اطرافمان دست یافت، بلکه در بهبود کیفیت زندگی روزمره نیز از آن بهرهمند شد. قابلیتهای انکارناپذیر این علم منجر به این واقعیت شده که امروزه پژوهشگران و مدیران فعال در بسیاری از موضوعات، کم و بیش خود را ناگزیر از آشنایی و بهرهمندی از این قابلیتها میدانند. یکی از حوزههایی که سنجش از دور در آن جایگاه ویژهای دارد و بیشتر از سایر حوزهها در آن توسعه یافته، علوم منابع طبیعی و محیط زیست است. بنابراین، با توجه به اهمیت موضوع از یکسو و ضرورت آشنایی با سنجش از دور در این علوم از سوی دیگر، این نوشتار با هدف معرفی و بررسی کتابهای تألیف شده در این رابطه تدوین شد تا گامی هرچند کوچک در راستای توسعه بیش از پیش آن برداشته شود.